10 najczęstszych mitów na temat nauki języka

1.

Fałsz: By uczyć się języka trzeba mieć specjalne zdolności w tym kierunku

Prawda: Gdyby sukces w nauczeniu się języka obcego faktycznie zależał od jakiegoś specjalnego, unikalnego talentu, odsetek osób posługujących się językiem obcym byłby mniej więcej taki, jak odsetek osób grających na instrumentach, czyli znacznie mniejszy niż w rzeczywistości jest. Tymczasem praktycznie każdy może nauczyć się języka. Oczywiście, w zależności od predyspozycji-  jednym przyjdzie to wolniej, innym szybciej i przy wykorzystaniu odmiennych technik i metod, które należy dostosować do danej osoby.

2.

Fałsz: Języka trzeba się uczyć w młodości

Prawda: Na naukę języka nigdy nie jest za późno. Zupełnie tak samo, jak na zmianę niewłaściwego stylu żywienia, czy rozpoczęcie uprawniania rekreacji ruchowej. Z pewnością nie warto w nieskończoność odkładać „na później”, ale wiek nie ma tu znaczenia-uczymy z sukcesem zarówno 2-latki oraz osoby po 60 roku życia. I tu znów- kluczem do sukcesu jest dostosowanie metod nauczania do danej osoby, w czym wiek absolutnie nie przeszkadza.

3.

Fałsz: Nauka języka zajmuje dużo czasu

Prawda: Niekoniecznie. Znacznie ważniejsza od ilości czasu poświęconego codziennie na naukę jest regularność w obcowaniu z językiem i otoczenie się nim na co dzień. Jak to zrobić najprościej, podpowiadam w tym darmowym e-booku do pobrania tutaj: https://old.langstation.pl/jak-zaczac-mowic-po-angielsku-ebook/

4.

Fałsz: Języka nauczysz się tylko za granicą

Prawda: Języka możesz nauczyć się wszędzie, również bez długiego pobytu za granicą. W obecnych czasach, przy powszechnej dostępności do obcojęzycznych mediów, nauki zdalnej oraz różnego rodzaju aplikacji, grup społecznościowych i platform do kontaktu, możesz stworzyć sobie sam warunki „osaczenia” językiem. Oczywiście zachęcam do wyjeżdżania za granicę i używania języka „u źródła”. Brak takiej możliwości nie przekreśla jednak Twoich szans na nauczenie się.

5.

Fałsz: Języka nauczysz się wyłącznie od native speaker’a

Prawda: Rodzimy użytkownik języka obcego (tzw. native speaker) z pewnością może być również dobrym nauczycielem. Nie zawsze tak jednak jest, dlatego warto sprawdzić, czy osoba taka ma pojęcie o tym, jak nauczać języka, zna metody, szkoli się lub posiada kierunkowe wykształcenie. Znać język, a nauczać go, szczególnie na niższych poziomach zaawansowania, to zupełnie dwie odmienne sprawy. W 21 wieku, przy powszechności studiów za granicą, dostępności materiałów autentycznych i podróżowania, lektorzy polscy posługują się językiem obcym na bardzo wysokim poziomie. Ponadto posiadają fachową wiedzę, jak ten język przekazać Tobie. Niemniej jednak warto pomyśleć o dodatkowych konwersacjach z native speaker’em, gdy Twój język obcy jest już na przynajmniej konwersacyjnym poziomie.

6.

Fałsz: Przysiąść raz, a porządnie

Prawda: Języka obcego nie nauczysz się, jak teoretycznego przedmiotu na dwa dni przed egzaminem, studiując non-stop dzień i noc. Klucz to regularność i nauka rozciągnięta w czasie. Naturalnie, jeśli tylko masz chwilowo więcej czasu, można zintensyfikować naukę, jednak nie licz, że istnieje magiczna metoda, która nauczy Cię języka w parę dni.

7.

Fałsz: Małe dzieci tylko się bawią, nie uczą

Prawda: Niezupełnie. Dobrze skonstruowana metoda nauczania dla dzieci, nawet najmłodszych, np. 2-letnich, jak Teddy Eddie, sprawia, że choć dziecko myśli, że się bawi, ono tak naprawdę mimowolnie przyswaja cały ogrom materiału językowego. Oczywiście nie uczy się takimi technikami jak dorosły, ale z pewnością skutecznie. Obserwujemy na naszych zajęciach dzieci kilkuletnie, które nie mówią jeszcze dobrze po polsku. Czasem na początku nauki tylko słuchają, nie produkują własnego języka. Dopiero po jakimś czasie zaczynają mówić. Wszystko w ich naturalnym tempie i rytmie, poprzez przyswajanie, „wchłanianie”, a nie świadome uczenie się z książką i zeszytem.

8.

Fałsz: Poprawiajmy każdy błąd

Prawda: Masz prawo do popełniania błędów na każdym etapie wtajemniczenia. Nauka, dążenie do perfekcji, postęp to proces, który, w dużej mierze, polega na popełnianiu błędów i uczeniu się na nich. Ważniejsze jest tu przełamanie bariery komunikacyjnej, mówienie niejako „mimo wszystko”, z wykorzystaniem tej wiedzy językowej, jaką aktualnie posiadasz. Zakorzenione, typowo szkolne przekonanie, że „lepiej się w ogóle nie odzywać i nie robić z siebie głupka, niż popełnić błąd” to najczęstsza przyczyna braku sukcesu komunikacyjnego w nauce języka. Daj sobie przyzwolenie na robienie błędów i wyłącz wewnętrznego krytyka. Zresztą, przy pomocy dobrego nauczyciela, z pewnością z czasem je wyeliminujesz, krok po kroku.

9.

Fałsz: Najpierw gramatyka, później mówienie

Prawda: Mówić w języku obcym możesz już od pierwszej swojej lekcji. Nie musisz, a nawet nie powinieneś czekać, aż przebrniesz przez całą zawartość gramatyczną kursu. Gramatyka to ważny element w procesie nauki języka, ale należy pamiętać, że, aby nauka była skuteczna, grama musi zostać wkomponowana w ćwiczenie komunikacji, by nie stracić z pola widzenia najważniejszego celu nauki języka obcego- mówienia, porozumienia się.

10.

Fałsz: Trzeba wszystko przetłumaczyć na polski

Prawda: Nie musisz tego robić- by zrozumieć kontekst zdania, czyjąś wypowiedź czy fragment tekstu, nie ma potrzeby tłumaczenia go na język polski, słowo po słowie. Wręcz przeciwnie: takie praktyki mogą spowolnić Twój proces przyswajania języka obcego. Gdy tłumaczymy wszystko na język polski, przeskakujemy non-stop pomiędzy dwoma językami. Tu zupełnie niepotrzebne. W ten sposób odbierasz sobie szansę nauczenia się nowego nawyku: myślenia w języku obcym, ponieważ ciągle uciekasz na suchy, dobrze znany i komfortowy ląd, czyli Twój język ojczysty. Czy zatem nie tłumaczyć słówek nigdy? Oczywiście, że można. Zajrzenie do słownika w celu szybkiego przekonania się, co oznacza nieznane słowo nie jest przestępstwem. Pamiętaj jednak, by nie pisać tłumaczeń całych zdań, każdego słowa i nie wykonywać zbyt często ćwiczeń polegających na tłumaczeniu zdań właśnie- to bardzo częsta szkolna praktyka, niestety bardzo błędna i spowalniająca postęp nauki.